راز پرواز

مرا که خسته از نگاه خود

ویرانه از مسیر بیراهه میروم

به اشتیاق رنگ های پوچ

خواب می رود چشمانم در نگاه تاریک شب

فقط یک بارقه می ماند از صبح در ذهنم

و من همچنان سرد و خاموش

کاش بیدار شوم زاین خواب های آشفته

خدایا روشنایی فلق را به چشمانم رسان

تا با نگاه سپیدش رها شوم از این پلیدی های رنگ باز

بفهمم راز پرواز عاشقانه ی پرنده را در آسمان آزاد صبح

سپاس

تو را من در نهان قلب های عاشق می ستایم

تو را به خاطر تمامی زیبایی هایت می ستایم

به خاطر سپیده دم ,زلالی آسمان ,جنگل های برفی و استواری کوه هایت می ستایم

تو را به خاطر لطافت گلبرگ های خوش عطر ,سبزی چمن و قامت درختانت می ستایم

تو را به خاطر غرش ابرها و بارش باران رویش لاله های سرخ ,سپیدی مهتاب و دشت های وسیعت می ستایم

تو را به خاطر آسمان شب ,سوسوی ستاره ها و چرخش جهانت می ستایم

تو را به خاطر تمام آفریده هایت می ستایم ای مهربانترین مهربانان و ای کسی که تنها ستایش مخصوص اوست